Alhamdulillah...Back To Normal...

Assalamualaikum....Selamat sejahtera semua...Apa khabar ye? Dah lama betol tak hupdate ini blog...Takdelah lama sangat pon..baru 4 hari je...Macam2 yang terjadi, serabut otak, sakit hati, sakit kepala, sakit jiwa dan sebagainya...(semua yang disebut ni tiada kaitan dengan kawan2 blogger sy yang disayangi ye) Hihih... Nak cerita lebih2 pon tak boleh. rasa macam agak menyentuh sensitiviti orang lain...Tapi sy gitau la skit2...(bajet macam org nak tau sgt je)...huhuh...

Baiklah....Dalam masa sebulan sekali memang otak sy ni mengom2 sikit...(nak salahkan hormon la pulek!). Tapi itu memang betol! Orang pompuan je kot yang bleh paham macam mana rasa. Kadang2 mende kecik pon kita nak perbesar2kan...Tapi yela, kalau suatu perkara tu terjadi di luar lingkungan waktu ni mungkin perkara ni tidaklah sebesar mana..Tapi sebab terjadi dalam waktu tengah mengom2 ni kan, makanya meletoplah gunung berapi yang dah lama menyepi ni...

Sy sedar sy bukan perempuan yang baik, ilmu agama pon tak berapa nak ok, masak pon tak berapa nak reti, nak buat nasik lemak yang sedap pon jauh sekali. Belajar pon takat mana je, result SPM melayang ntah ke mana, masuk matrik naseb tak kene tendang, grad UPM pon dengan pointer cukup2 makan, usahkan nak bercerita tentang cara nak buat kereta, ilmu kimia, fizik & bio pon mujur tak gagal. Sy juga bukan perempuan cantik yang pandai bergaya nak bercakap lembut dan manja. Bukan juga yang petah berkata2, lemah lembut idaman mak mertua....HUHUH....(macam gurindam pon ada)...Tapi itulah diri saya....seorang yang selekeh, tak secantik yang lain, tak ada harta yang menimbun, nak beli kereta pon tak mampu, tak sebijak yg mengaji di oversea, tak pandai nak amik hati, tak reti nak memahami, tak boleh nak berdikari, kekadang ada aje kontroversi, orang Sabah kata "minta puji"....

Banyak yang berlaku sebenarnya. Tak tau nak cakap mcm mana...Seriously, saya rasa self esteem sy ni senipis kulit bawang je. Tak ada keyakinan langsung nak berdepan dengan orang. Disebabkan keadaan fizikal yg mcm ni pon satu hal la...Pastu kene pulak hmmmm...tak reti nak cakap dah...(takot tersalah cakap dah ni). Sejujurnya sy gtau la, sy ada account facebook supaya senang sy nak berhubung dengan kawan2 yang lain memandangkan kedudukan geografi sy skrg agak jauh. Kadang2 ada juga sy mengeluh bercerita itu dan ini di sana. Tapi ada la komen yang tidak sedap didengar di telinga. Isu sy berdiri selama 1 jam 30 minit di dalam kelas sebab pelajar dah guna kerusi dan meja guru pon sy dihentam juga. Tapi sy terima dengan redha dan menganggap itu sebagai satu teguran dan pengajaran drp insan terbabit. Tak cukup dengan itu, apabila sy upload gambar2 masakan ada jugak yg cakap, "patutlah badan besar mcm ni, asik masak aje" . Tidak kurang juga dengan yang berkata2, "nak tunjuk pandai la tu". Ada juga benda/perkara yang sy sepatutnya tidak tahu, tiba2 boleh tahu...Huhuh....Membakar jiwa dan perasaan betol la apabila semua tu bercampur baur...Buat masa sekarang, saya bekukan dulu account facebook untuk meredakan keadaan ini. Tak tahu bila nak kembali semula di sana. 

Memang kita boleh cakap, 'mulut orang kita tak boleh nak tutup'. Tapi kalau kene pada orang yang sensitip mcm sy ni, memang sy tak boleh nak buat tak tahu la. Satu cara yang sy nampak skrg, bekukan account facebook. Kalau di blog, tak semua orang tahu sy ada blog. Kalau kawan2 blogger yg menegur pon takdelah nak terasa hati sampai mcm ni sebab kita tau tu hanya gurauan. Jadi, hari ni sy kembali semula meleraikan persoalan kawan2 lain. Ada yang ingat sy ni sakit la, suruh sy kembali ke blogger la, tidak kurang juga mendoakan kesejahteraan sy...Sungguh sy bahagia dengan kewujudan blog ini. Kawan2 blogger yang sporting walaupun tak pernah bersua muka, membuatkan sy rasa diri sy lebih dihargai. Apa yang terjadi di FB, biarlah terkubur di situ...

p/s : terima kasih yg tidak terhingga kepada kawan2 yang menyokong sy selama ni (mcm ayat wakil rakyat menang pilihan raya je, huhuh). Harap2 hubungan silatulrahim yang terjalin antara kita akan kekal sampai bila2... Maaflah sebab terpaksa membaca cerita merepek sy ni...Biasalah....sebulan sekali...(hormon jugak yg bersalah)